De eerste indrukken

Op 13 april zijn we met de Mongolië-gangers van De Hilt vertrokken naar Ulaanbaatar. Om 9 uur hebben we elkaar getroffen bij de incheckbalie van Turkish Airlines. Hier kregen we helaas te horen dat Willemien niet mee ging, want ze is te ziek om mee te kunnen reizen. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel: Rob ging ter vervanging mee. We hadden een kleine vertraging bij de incheckbalie in verband met de extra bagage voor Lotus. De 10 kilo extra bagage leek in eerste instantie niet mogelijk, maar door een regeling met Turkish Airlines is de extra bagage alsnog toegestaan. Deze extra bagage bestond uit fietsonderdelen, gereedschappen, schaatsen en wat kleding voor het Lotus Children ’s Centre. De bagage werd toegestaan en toen zijn we met zijn alle door de douane heengegaan om vervolgens lekker te gaan rondlopen op Schiphol. Toen we rond 11 uur naar gate D47 liepen voor onze vlucht, kwamen we erachter dat er een vertraging was. Turkish Airlines had een wat groter vliegtuig gestuurd dan gepland en daardoor kon het toestel niet aan de loopbrug gekoppeld worden. Na wat langer te hebben gewacht zijn we ingestapt op vlucht TK1952 en vertrokken voor onze eerste etappe van de reis naar Mongolië. De vlucht vloog van Amsterdam naar Istanbul, waar we na een vertraging van ongeveer een uur zijn geland. Nadat we waren aangekomen op Istanbul Airport konden we een half uurtje gaan rondlopen op het vliegveld. Nadat we elkaar weer hadden ontmoet op de afgesproken plek zijn we met zijn allen naar de gate gelopen voor onze vlucht TK342 naar Ulaanbaatar. De vlucht vertrok mooi op tijd en na een tussenstop in Bishkek (Kyrgyzstan) zijn we de volgende dag om 10:54 lokale tijd geland in Ulaanbaatar. Een eerste indruk van het land: tijdens het uitstappen kwamen we in een versleten vliegveldje aan en er hing een vreemde lucht (die ik vond ruiken naar brandlucht). Dit bleek de smog te zijn. Na het invullen van de arrival cards zijn we de bagage op gaan halen. Na iets langer te hebben moeten wachten omdat de douane een aantal dozen voor Lotus wilden doorzoeken zijn we doorgelopen naar de aankomsthal waar Fritz en Stanny samen met een aantal Lotus kinderen op ons stonden te wachten. We gingen samen met Fritz, Stanny en de Lotus kinderen naar een busje toe wat Fritz en Stanny hadden geregeld om ons op te halen. Toen reden we aan richting het  Lotus Guest House. Tijdens de rit zijn mij veel dingen opgevallen. Het eerste was dat ik in de verte een stad zag liggen met een grote mistlaag er boven. Dit was Ulaanbaatar. Toen we Ulaanbaatar inreden zijn mij de grote kolencentrales opgevallen met hun grote rokende torens waar de donkere rook uitkwam en neerdaalde op de stad. Ulaanbaatar is de meest vervuilde stad van de wereld vertelde Fritz toen. Na een rit van ongeveer een half uur (snel volgens Fritz, want meestal is er verkeerschaos) met veel eerste indrukken van de stad kwamen we aan in het Lotus Guest House. Van buiten zag het eruit als een oude vervallen flat, maar toen we het appartement ingingen werden we aangenaam verrast. Het appartement zag er prachtig uit met een aantal leuke typische Mongoolse dingen, zoals de bedden. Na even te hebben geslapen om de jetlag tegen te gaan zijn we met Fritz, Stanny en de Lotus kinderen de stad ingegaan. We zijn naar het middelpunt van de stad gelopen om daar naar het Mongools parlement te gaan kijken met hierin een enorm beeld van de zittende Djengis Khan, een held voor veel Mongoolse mensen. Het viel me op dat er naast de oude gebouwen ook een aantal nieuwe echte wolkenkrabbers stonden. Fritz vertelde ons dat de Mongoolse economie aan het groeien is, en daarom komen er nieuwe bedrijven naar Ulaanbaatar. Na een groepsfoto te hebben gemaakt voor het beeld zijn we doorgelopen naar een café om wat te gaan drinken. Dit café heette Café Amsterdam. Hierna zijn we even naar de supermarkt gegaan om voor de Lotuskinderen noedels te halen voor ontbijt, want hier houden zij zo van. Hierna zijn we even terug gelopen naar het Guest House om de boodschappen te droppen. Hier zag ik de eerste echte vorm van armoede: twee mannen waren vuilniszakken aan het doorzoeken naar voedsel en bruikbaar materiaal. Toen we de spullen gedropt hadden in het Guest House zijn we naar restaurant Nomands gelopen om daar een hapje te gaan eten. Dit beviel de meeste mensen goed. Vervolgens zijn we naar het Guest House gegaan om daar allemaal te gaan douchen, en de meeste gaan daarna direct slapen vanwege de vele indrukken en de reis. Bijna niemand heeft in het vliegtuig kunnen slapen door de turbulentie en spanning, en verder was het ook gewoon gezellig aan boord.

Mikey