Naar Gachuurt

We zijn vanochtend om zes uur opgestaan en rond zeven uur vertrokken uit Ulaanbaatar. Gelukkig ben ik het wel een beetje gewend om vroeg op te staan. Ik wist echter alleen helemaal niet hoe laat het was. Dit komt misschien ook wel door de reis die we achter de rug hebben en doordat ik geen tijd bij de hand had. We zijn in het centrum van Gachuurt uitgestapt en hebben maar een keer hoeven over te stappen. De bus reis was naar mijn gevoel erg leuk. De bus was continu aan het schudden door de hobbelige weg. De drukte viel gelukkig mee, en we hebben ook niet erg lang hoeven wachten op de tweede bus. Want het was wel behoorlijk koud in tegenstelling tot gisteren. De rij stijl in Mongolië is toch echt wel anders als in Nederland. Er zit weinig structuur in. Het ziet er behoorlijk chaotisch en druk uit. Het laatste stukje naar het Lotus Children’s Centre  hebben we gelopen. Het landschap is daar erg mooi. Je loopt tussen de bergen, langs gekleurde huizen en gers/yurts (dit zijn de Mongoolse tenten). We kwamen verschillende zwerfhonden tegen, waaronder een puppy die ons helemaal gevolgd is tot op het terrein van het centrum.  Toen we daar eenmaal aankwamen werden we vriendelijk onthaald door de kinderen. Ze hadden liedjes ingestudeerd, waaronder een Nederlands liedje, en voor ons gezongen. Dit was kei leuk en grappig om die kinderen te zien en horen in het Nederlands en Engels. Hierna hebben we van Fritz een rondleiding gehad over het terrein van het weeshuis. Ik had verwacht dat het weeshuis op een meer afgelegen plek zou liggen en er meer huizen zouden staan. Opvallend vond ik dat de kinderen vrolijk en zelfstandig rondliepen. Het oogt er allemaal wel sober. Door de grote temperatuur verschillen zie je dat de gebouwen en speeltoestellen e.d. veel te lijden hebben. Er is eigenlijk geen overdaad. Alle noodzakelijke zaken zijn er, maar geen overbodige luxe. Toch zie je de kinderen vrolijk rondlopen. Na een korte uitleg zijn we aan het fietsproject begonnen. Omdat het behoorlijk koud was konden we niet buiten werken. We hebben dus de oude fietsen vanuit de container naar de school gebracht. Daar zijn we gestart om ze te repareren. We hebben met z’n allen behoorlijk wat op en neer moeten lopen over het terrein. De kinderen van Lotus deden erg vrolijk mee ze wilden graag helpen. Uiteindelijk zijn de kinderen die ’s-morgens op het terrein waren na de lunch naar school gegaan. De andere kinderen, die ’s-morgens naar school waren geweest, kwamen terug. Na de lunch, die overigens goed was, hebben we nog door gewerkt. Uiteindelijk hebben we twee fietsen af gekregen en één fiets is bijna klaar. Daar zullen we morgen mee verder gaan. Tussen het repareren van de fietsen door waren verschillende kinderen in de zaal al aan het fietsen en spelen. Dit was erg gezellig en leuk om te zien. Om drie uur zijn we terug gelopen naar Gachuurt waar we bij de Eighty Five School de kinderen hebben opgehaald die mee zijn gegaan naar Ulaanbaatar en het Lotus Guest House. Op het moment dat we aankwamen in het Guest House zijn we naar een Koreaans restaurant geweest. Dit was erg lekker en erg gezellig!

Robert